అనుకున్నదొకటి…అయిందొకటి Part 2

అనాధ పిల్లలకు, పిల్లలు వోదిలేసిన ముసలి తల్లి తండ్రులకు రాత్రి పూట ఆశ్రయం కలిపించే ఒక చిన్న బస్సు షెల్టర్ అది. అది ఒక ఫేమస్ ఏరియా అవటం తో యె బస్సు ఐనా అక్కడ ఆగి వెలాల్సిందే. బస్సు కోసం తీవ్రంగా ఎదురుచూస్తునారు సులోచనా, రాము. కాదు..కాదు..సులోచన మాత్రమే. రాము మాత్రం ఏమి సంబంధం లేనట్లు గా హాయిగా పక్కనే ఉన్న గచ్చు పై కూర్చుని రిలాక్స్ అవుతున్నాడు. వాచ్ వైపు రోడ్ వైపు కంగారు గా చూసుకుంటుంది సులోచన. “ఎ బాధ లేకుండ ఎలా కుర్చునాడో, చఛ..అంతా నా కర్మ, బస్సు వెళ్లిపోయిందేమో, నెక్స్ట్ బస్సు వచ్చే వరుకో ఎక్కడ ఉండాలి, ఏంటి?”, అని కనీస బాద్యత కూడా లేకుండా ఎలా కూర్చునాడో రాయి లాగా అని విసుకుంటుంది తన బర్తని . చాల టెన్షన్ పడుతూ బస్సు కోసం వెయిట్ చేస్తుంది.
ఈ లోపు అటుగా వెళ్తున్న ఎస్. ఐ తనని చూసి ఒక్కసారిగ షాక్ కొట్టినట్టు ఆగిపోయాడు. అతని పేరు గిరిశేకరావు. లంచాల గిరీశం గా ఆ ఏరియా లో చాల ఫేమస్. డోలు కి వాయిద్యం లా ఎప్పుడు పక్కనే ఉంటూ, తానా అంటే తoదాన అనే కానిస్టేబుల్ కాంత రావు కూడా పక్కనే ఉన్నాడు. అబ్బ! ఏముంది రా పిట్ట.పాల మీగడ లా తెల్లగా మెరిసిపూతూ, పిట పిట లాడుతుంది పిల్ల అన్న గిరీశం మాటలకి అటుగా సులోచనని చూసి నోరు వెల్ల బెట్టుకున్నాడు కాంతారావు. నిజమే సార్ కత్తిలా ఉంది లంజ అన్నాడు. హ్మ్మ్, అ నడుం చూడరా, రింగ్ రోడ్ లాగ ఎంత వయారంగా, వంపులు తిరిగి వుందో. ఆ బొడ్డు మాత్రం తక్కువా సర్, విశాలమైన ఆకాశం లో చందమామలా ఎంత అందంగా ఉందో . “ఏంట్రా నీకు దానిని చూడగానే కవిత్వాలు వొస్తునాయి..అది నాది, అర్ధమయిందా”, అన్నాడు గిరీశం. అదేమీ లేదు సర్, అ గుంటని మీరే ఎంజాయ్ చేయండి.అది లెక్క .. దున్నితే ఇలాంటి దాన్ని పోలమే దునాలి రా, జన్మ ధన్యం అవుద్ది ..ఎలాగైనా సరే దానిని రుచి చూడాల్సిందే … నా పక్కలో పడుకో పెట్టుకోవాల్సిందే అంటూ ఆ కసిని మొత్తం న్యూట్రల్ లో ఉన్న బండి ఆక్ష్సెలరేటర్ మీద చూపిస్తున్నాడు. “అదెంత పని సార్!, పదండి,పోయి రేట్ మాట్లాడధాo.. ఒకవెల పతీవ్రతలా పోస్స్ కొడితే సామ దాన దండోపాయాలు ఉపయోగించైనా సరే దానిని మీ వసం చేస్తాను”, అంటూ బండి దిగి సులోచన వైపు వెళ్తున్న ఎస్. ఐ. ని ఫాలో అవుతున్నాడు కాంతారావు.
సులోచానకి చెరో వైపూ చేరారు గిరీశం(గిరి) మరియు కాంత రావు. పైట చాటున దాగుడుమూతలు ఆడుతున్న ఆమె గుంద్రట్టి సన్నునీ, కనిపించీ కనిపించకుండా దాకున్న ఆమె బోడ్డునీ మార్చిమార్చి చూస్తున్నాడు. అది ఓపెన్ ఏరియా అవడంతో చెత్త పీరుకొని ఈగలు, దోమలతో నిండి ఉంది అ బస్సు షెల్టర్. కంగారుగా బస్సు కోసమే వెయిట్ చేస్తూ ఉంది సులోచన. ఒక చిన్న ఈగ ఆమె సన్నగా మలుపు తిరుగుతున రోడ్ లాగా ఉన్న అమ్మే తెల్లటి నడుం మడత పైన వాలింది. ముందు రెండు చేతుల్ని శుభ్రం చేసుకుని అ మడత తో పుట్టిన లైన్ లో పాకుంటూ ఆమె నడుం ని ఆస్వాదిస్తూ చీర అంచులని చీల్చుకొని లోపలికి పోయింది ఆ ఈగ . ఈగ కదలికల్ని వింతగా, ఆశగా గమనిస్తున్నాడు గిరి. అ ఈగ కొంతసేపటికి అద్రుస్యమైoది.. ఎక్కడ బాదూరిందబ్బా?.. అని ఇంకా ఆత్రుతగా వొంగి ఆమె నడుం లోకి చూస్తున్నాడు గిరి. అప్పుడు కనిపించింది ఆమె లోతైన కన్నం. అబ్బ.. అని ఒక్క సరిగా అన్నాడు, ఆమె లోతైన గుండ్రటి బొడ్డుని చూసి. పాల సముద్రమ్లో పెద్ద సుడిగుండంలా ఉంది ఆ బొడ్డు. ఒక వెళ దీని అందమైన కలుగులో అలిసిపోయి విశ్రాంతి తీసుకున్తుందేమో అన్న అలోచన రాగానే గిరికి వొల్లంత వొనుకు పుట్టింది.. వెన్నుపూస జలదరించింది. ఇంకా ఏదో కావాలనట్లు వొంగి చూస్తునాడు గిరి. అది గమనించి పైట సర్దుకుని “ఎంటి అల చూస్తున్నావు.. నీకు అక్క చెలెల్లు లేరా”, అని గట్టిగ తిటాలనుకుంది కానీ యునిఫొర్మ్ లో ఉండటం తో ఒక సరిగా ఆగిపోయింది. కోపంగా గిరి వైపు చూసి తల తిప్పుకుంది. గిరి అబ్బో! చాల ఉంది దీనికి అని మనసులో అనుకోని సులోచన దెగ్గిరకి జరిగి “వొస్తావా” ఆనాడు. (ఇంకా ఉంది)