అనుకున్నదొకటి…అయిందొకటి Part 3

ఆమె నుండి ఒక విచిత్రమైన మత్తెకించే సువాసన వొస్తుంది.. దాంతో కళ్ళు మూసుకొని ఆస్వాదిస్తూ ఉండిపొయాడు . సులోచానకి వినిపించినా సరిగా అర్ధంకాక పటిoచుకోలేదు.అబ్భా!.. చాల ఆడ పువ్వులను వాసనా చూసా గాని ఇలాంటి కైపెకించే ఆడపువ్వుని ఎపుడూ ఆస్వాదించలేదు. ఎలాగైనా సరే దీనిని నలిపెయాల్సిందే అని కసితో ఆమె చెయ్యి పట్టుకుని ఎన్ని సార్లు అడగాలే నిన్ను?, మా ఇంటికి వెల్దాం పదా .. గంటలో పనైపోది అని ఉక్రోషంగా అన్నాడు. సులోచానకి ఎం అర్ధం కాలేదు కానీ దైర్యం తెచుకొని చెయ్యి విడిపించుకొని “చుడండి సర్, నేను అలాoటి దానిని కాదు. నేను నా బర్తతో ఇక్కడ పెళ్ళికని వొచ్చాం అని తన బర్తని చూపింఛి, మమల్ని వోదిలేయండి” అని కొంచెం స్వరం తగించి అంది. ఇదంతా వింటున్న కాంతారావు, గిరిని పక్కకి తీసుకెళ్ళి “ఏంటి సర్, ఏమంటుంది పిల్ల?”. వోప్పుకోవట్లేదురా. నేనైతే వేడెక్కిపోయినానురా…ఎం చేయాలో అర్ధం కావట్లేదు. ” సర్ వాడు దాని మొగుడే కదా?” అని రాము ని చూపించాడు కాంతారావు.అవును అనట్లు తల ఊపాడు గిరి. రాము చాల బిజీ గా ఉన్నాడు. పక్కనే అoటించివున్న షకీలా పోస్టర్ ని సొల్లు కార్చుకుంటూ చూస్తునాడు. అందులో షకీలా గది శుబ్రం చేస్తుంటే..ముందు కూర్చుని ఒక 20 ఏళ్ళ కుర్రాడు పేపర్ చాటునుండి, సన్నగా ఒక పాయ లా మారి ఆమె కొండల మద్యలో పైట ఇర్రుకుపోయి బయటకి గుండ్రంగా దిట్టంగా ఉండి నిప్ప్లేస్ వరుకు పొంగుతున్న కుండల్ని చూస్తున్నాడు. షకీలా సోకుల గురించీ, ఆమె కుండల బరువు గురించి ప్రత్యేకంగా వర్ణించాల్సిన అవసరం లేదనుకుంటాను. పోస్టర్నే చూస్తున్న రాముని వాడుకొని దానిని మీ మీదకి ఎక్కించే ఐడియా ఒకటి నా దెగ్గిర ఉంది సర్ అన్నాడు కాంతారావు. అవునా! అదేంటో చెప్పరా.. నీకు హెడ్ గా ప్రమోషన్ ఇపిస్తాను. కాంతారావు ఆనందంగా నిజంగానా సర్, అన్నాడు. నిజం రా అన్న గిరి మాటలకు ఆనందం తో ఉషారుగా, అయితే నేను అమలు చేస్తాను ప్లాన్ని నన్ను మీరు ఫాలో అయిపోండి అని రాము దెగ్గిరకి వెలాడు కాంతారావు.
కావాలనే తన కర్చిఫ్ ని పర్స్ వున్న పాకెట్ లో పెట్టి, వెళ్లి రాము పక్కన నున్చునాడు. దానితో పోస్టర్ కనపడక వాడిపై కోపం వొచింది రాము కి. ఇదే కరెక్ట్ టైం అని చెమటలు పడుతున్నట్లు నటించి కెర్చిఫ్ ని తీసుకునాడు కాంతారావు. అప్పుడు కావాలనే పర్స్ కూడా బయటకి వోచేలా చేసాడు. అది కిందపడగానే రాము చూసి, అయ్యో!.. అని దానిని తీసుకోని కాంతారావు కి ఇవ్వబోయాడు. వెంటనే కాంతారావు అతని చెయ్యి పట్టుకుని “ఏరా అమాయికుల దగ్గరే అనుకున్న పోలీస్ వొడి పర్స్ కూడా వదలరెంత్రా “అని గర్జించాడు. ఒక నిమిషం అక్కడ ఎం జరుగుతుందో అర్దంకాలేదు రాముకి, సులోచానకి. గిరి కి ప్లాన్ అర్ధమై వెంటనే, “రాస్కెల్! ఎంత ధైర్యం ఉంటే పబ్లిక్ ఏరియా లో పోలీస్ నే దోచుకున్తావురా” అని కోపంగా చూస్తూ రాము కాల్లర్ పట్టుకున్నాడు. అరేయ్ వీడిని స్టేషన్ కి తీసుకెళ్ళి పెండింగ్ కెసులు అనీ తోసేయి రా,అప్పుడు గాని బుద్ధి రాదు అని బయటకి లాకేల్తున్నాడు. సులోచన సిట్యువెషన్ ని అర్ధం చేసుకొని వెంటనే “సర్, అయన అలంటి వారు కాదు .. ఎక్కడో పొరపాటు జరిగింది.. నెక్స్ట్ బస్సు కి మేము ఇంటికి వెళ్లిపోవాలి..ప్లీజ్ వోదిలేయ్యమని” వెడుకుంటుంది. లైన్ లో పడింది పిట్ట అనుకోని వొదిలేస్తే మాకేంటి అని కళ్ళు ఎగరీసాడు గిరి. వెంటనే తన బాగ్ ఓపెన్ చేసి 100 నోట్ల కట్టను తీసి ఇవ్వబోతే, ఈ నోట్ల కట్టలు నాకు కొత్తేం కాదె.. కానీ నీలాంటి రసగులాని మాత్రం నేను ఎప్పుడు కొరకలేదు అంటూ తన గుండ్రంగా, ఎత్తుగా ఉన్న ఎదలను చూస్తున్నాను. తనకి అర్ధమయ్యి చేతులతో నమస్కరించి, “నేను అలాంటిదాని కాదు..నన్ను వోదిలేయండి”, అని రిక్వెస్ట్ చేసింది. అలంటి వాటికీ చలించేవాడు కాదు గిరీశం. దాంతో రాము ని మెడ పట్టుకొని “పదా, బండి ఎక్కు, స్టేషన్ కి వెళ్ళాలి” అని గెంతాడు. ఇంకా చేసేది లేక సులోచన తన బర్తని కాపాడుకోవడానికి “సరే, వొస్తాను” అంది. గిరి మొకం వెలిగిపోతుంది. ప్రాపంచం జయిoచినoత ఆనంద పడుతున్నాడు. కానీ రెండు షరతులు అంది సులోచన. ఏంటి అని కొంచెం చిన్న మొక్కం చేసుకొని అడిగాడు. ” సాయింత్రం 4 :30 కి ఇంకో బస్సు ఉంది…అ టైం కి మీరే నన్ను ఇక్కడ దింపాలి,ఇంకా రెండోది నా భర్త పైన చిన్న దెబ్బ కూడా పడటానికి వీలేదు’ అని టక టకా గాటుగా చెప్పి గిరి వైపు చూస్తుంది. గిరి ఊపిరి తీసుకొని ఓస్! అంతే కదా తదాస్థూ అని చిన్నగా నవాడు. “నువ్వు నా బండి ఎక్కు, నీ మొగున్ని నా కానిస్టెబుల్ పూవుల్లో పెట్టుకుని చూసుకుంటాడు. సరే నా?” అన్నాడు. తను సరే అనట్లు తల ఊపింది. అక్కడ ఎం జరుగుతుందో ఇంకా అర్ధం కాలేదు రాముకి. రాము దెగ్గిరకి వెళ్లి సులోలోచన “మీరేం బయపడకండి, చిన్న గొడవ అంతే. స్టేషన్ కి వెళ్లి చిన్న సైన్ పెట్టి వోచేస్తా, మీరు జాగర్త” అని చెప్పి రెడీగా ఉండి వెయిట్ చేస్తున్న గిరి బైక్ ఎక్కింది.” అరేయ్ కాంతారావు, వాడు జాగర్త…నేను ఫోన్ చేస్తా.అప్పుడు వీడిని మళ్ళీ ఇక్కడికె తీసుకుని వోచేయి” అని వెళ్ళిపోయాడు గిరి సులోచనతో పాటుగా. సులోచన వెనుకకు తల తిప్పి కనిపిస్తునంత వరుకూ రాము నే చుస్తూ ఉంది.ఇంక కాంతారావు రాము ని సరే మనం వెళ్దాం పద అని రోడ్ వైపు నడిచాడు. ఎక్కడికి సార్? అన్నాడు…చెప్తే గాని రావా? అన్న కాంతారావు మాటలకు, ఏమి మాట్లాడకుండా గా ఉండిపొయాడు రాము. ఎక్కడికి వెళ్ళాలబ్బా? అని అలోచించి ఎలాగో తనకి పక్క వీదిలో పనుంది, వీడిని తన ఇంట్లోనే ఉంచుదాం, అని ఒక నిర్ణయానికి ఆటో డ్రైవర్ కి అడ్రస్ చెప్పి ఆటో లో బయలుదేరారు ఇద్దరూ………. (ఇంకా ఉంది)