మాలతి మలర్ – Part 2

ఒక రోజు సింధు ను స్కూల్ దేపెట్టి వస్తుంటే మాలతి కనబడింది.పలకరించి ఇంటికి రాగానే.
“గుడ్ ఈవెనింగ్” మెసేజ్ పెట్టాను.
వెంటనే”గుడ్ ఈవెనింగ్” జవాబు.
ఆనందంగా ఈ సారి ” యూ ఆర్ లుకింగ్ వెరి బ్యూటిఫుల్ ఇన్ దట్ బ్లూ శారి” అంటూ పెట్టాను.
జవాబు రాలేదు.తప్పుగా అనుకుందేమోనని నన్ను నేను తిట్టుకున్నాను.
మరునాడు ఉదయం “గుడ్ మార్నింగ్” మెసేజ్ పంపాను.
ఊహు……నో రిప్లై.
ఆఫీస్ లో పని చెయ్యబుధ్ధి పుట్టడం లేదు.మనసంతా ఒకో లా ఉంది.
ఒక్కసారి ఫోన్ చెద్దామాని అనిపించింది.చెయ్యడానికి కొంచం బెరుకు గా అనిపించింది.
రాత్రి మళ్ళీ””గుడ్ ఈవెనింగ్” మెసేజ్ పెట్టాను.
జవాబు శూన్యం.

నిద్రపట్టడం లేదు.రాత్రి 11.బుర్రంతా మాలతి ఆలోచనలతో వేడెక్కుతోంది.మళ్ళీ మెసేజ్ పెడదామా అని నా మనస్సు పీకుతోంది.ఇంత రాత్రి మెసేజ్ పెడితే మళ్ళీ ఏమి అనర్ధాలు వస్తాయో అనుకుంటూ,సరే……ఏదైతే అది అయ్యింది లే అని
“సారీ మేడం” మెసేజ్ పంపాను.20 నిం.,ల తర్వాత మెసేజ్ వచ్చింది.అంతే ఒక్క ఉదుటున ఫొన్ అందుకున్నాను.
“గుడ్ నైట్” పంపింది.
ప్రొద్దున్నే గుడ్మార్నింగ్ మెసేజ్ పెట్టాను.జవాబు వచ్చింది.మనసు కుదుటపడింది.సింధు ను తీసుకుని స్కూల్ వెళ్ళాను.మాలతి కనబడింది.ఈ సారి తనే నవ్వుతూ హలో చెప్పింది.చక్కటి పలువరుస,ఎర్రటి పెదాలు.లేతాకు పచ్చ చీరలో సమ్మోహనంగా ఉంది.రెండు నిమిషాలు మాట్లాడి,బయటకు వచ్చి బైక్ స్టార్ట్ చేస్తూ వెనకకు తిరిగి చూశాను.రెండవ అంతస్తు పైకి వెళుతూ నేను తనను చూడడం గమనించి మొహం గబుక్కున త్రిప్పుకుంది.మనసు లో నవ్వుకుంటూ ఆఫీస్ బయలుదేరాను.లంచ్ అవర్ లో మెసేజ్ పెట్టాను.
“గుడ్ ఆఫ్టర్ నూన్ మేడం”
“గుడ్ ఆఫ్టర్ నూన్ శివా”
“థేంక్స్ మేడం”
“భోజనం అయ్యిందా???”
“ఇంకా లేదు,ఇకమీదటే…మీరూ?????”
“తింటూ మీకు మెసేజ్ పెడుతున్నాను”
“ఏంటి వంట?
“పచ్చిపులుసు,దొండకాయ వేపుడు”
“ఓహ్ నైస్….నాకూ ఆకలి వేస్తోంది”
“హహ్…హహ్…హా”
“నాకు పచ్చిపులుసు లేదా????”
“రండి షేర్ చేసుకుందాం”
“ఓహ్….థాంక్స్.ఈ మాటాకే నా కడుపు నిండి పోయింది”
ఇలా కొంచంసేపు మెసేజ్ లు పంచుకుని ఎవరి పనుల్లో వారు పడిపోయాం.రాత్రి మళ్ళీ మాలతి జ్ఞాపకాలే.రెండవ అంతస్తు నుండి తను చూసిన చూపులు నాకు నిద్రలేకుండా చేస్తోంది.రాత్రి పదిన్నర అయ్యింది.నిద్ర రావడం లేదు.ఏదో అలజడి.జంకుతూ మెసేజ్ పెట్టాను.
“గుడ్ నైట్ మేడం”
కొంచంసేపట్లో జవాబు.
“ఈ సమయం లో గుడ్ నైట్ ?ఇంకా నిద్రపోలెదా?”
“లేదు.నిద్ర రావడం లేదు మేడం”
“ఏం”
” ఏమో??మీరు పడుకోలేదా???”
“లేదు…..పరీక్ష పేపర్లు దిద్దుతున్నాను”.
“నేను డిస్టర్బ్ చేస్తున్నానా?”
“నో ప్రాబ్లం, అయిపోవచ్చింది”
“హుం…దెన్”
“మీరే చెప్పాలి..శివా!”
“ఏమి చెప్పమంటారు?”
” ఈ మధ్య తరచూ సింధుని స్కూల్ కు తీసుకువస్తున్నట్టున్నారు”
“అవునండీ”
“దేనికి?వచ్చీ వెళ్ళే పేరంట్స్ ను సైట్ కొట్టడానికా?”
“అయ్యో!! అన్యాయమయిన అపనింద”
“మ్మ్……”
“నిజంగా చెప్పాలంటే, కారణం… మీరే”
“వాట్….నేనా?”
“మిమ్మలను చూడడానికి వస్తుంటాను”
“నన్నా???ఎందుకని?????”
“తెలీదు…..అస్తమానూ మిమ్మల్ని చూడాలనిపిస్తుంది…అందుకే ఈ మధ్య నా రాక ఎక్కువైంది”
అంతే, చాలా సేపుదాక జవాబు రాలేదు.
“సారి…”మెసేజ్ పెట్టాను.
జవాబు రాలేదు.టైం పన్నెండు అయ్యింది.కొంత సమయానికి
“గుడ్ నైట్” మెసేజ్ వచ్చింది.
“కోపమొచ్చిందా మేడం?”
“నో……మీమీద నాకెందుకు కోపం?”
“మ్మ్…..”
“ఓకే……నాకు నిద్రవస్తోంది…గుడ్ నైట్”
“ఓకే…..స్లీప్ వెల్..గుడ్ నైట్”
ఇలా, నాకు మాలతి కు మధ్య స్నేహం మెల్లి మెల్లి గా చిగురించడం మొదలైంది.ఒక రోజు తనకు ఏదో పుస్తకం కావాలని చెప్పింది.రెండు రోజులు కష్టపడి ఒక దుకాణం లో సంపాదించాను.స్కూలు సెలవుల వలన తన ఇంటికి వెళ్ళాను.హాల్ లో తన ఇద్దరు పిల్లలు చదువుకుంటున్నారు.నన్ను చూడగానే మాలతి చిరునవ్వుతో ఆహ్వానించి సోఫా చూపించింది కూర్చోమన్నట్టు.తనను మొట్టమొదటి సారిగా నైటిలో చూస్తున్నాను..తన దేహానికి తగ్గట్టు బ్రౌన్ రంగు నైటి లో చక్కగా ఉంది.నైటీ కొంచం బిగుతుగా ఉండడం వల్ల కొట్టొచ్చే అందాలను నిర్ఘాంతపోయి చూస్తున్నాను. ఇంతకాలం చీరలో పైట వెనకాల దాకున్న అందాలు, బిర్రు గా నిటారు గా నైటీలోంచి,నన్నూ ఇబ్బంది పెడుతున్నాయి.కంటితో తినేస్తున్నాను.నాలో ఏదో నరం జివ్వు మంటోంది.కాఫీ కోసం తను కిచెన్ లోకి వెళుతున్నప్పుడు వెనుక అందాలు బరువుగా,లయబద్దంగా ఊగుతూ కవ్విస్తున్నాయి.”కాఫీ”అన్న పిలుపుతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాను.కాఫి ఇచ్చి పక్కన కూర్చుని మాటలు మొదలుపెట్టింది.ఈ మధ్య తను ఏకవచనం లో మాట్లాడ్దం గమనించాను.బహుశా నేను తనకంటే 10 ఏళ్ళు చిన్నవాడినవడం వల్ల కావచ్చు.మాటల్లో అప్పుడప్పుడు నా కళ్ళు తన బిరుసైన రొమ్ములు మీదకు వెళుతున్నాయి. వాటి మీద దర్జాగా ఉన్న మంగళసూత్రం,గర్వంతో నన్ను సవాలు చేస్తోంది..కళ్ళను అదుపు లో పెట్టుకోలేక పోతున్నాను.తనను ఏదో కలవర పెట్టినట్టు, మాట్లాడుతూ మాట్లాడుతూ బెడ్ రూం లోకి వెళ్ళి 2 నిం.,ల్లో మెడచుట్టూ తన రొమ్ములు కనబడకుండా తువ్వాలు వేసుకొని వచ్చి మళ్ళీ మామూలుగా మాట్లాడుతోంది.నేను అపరాధ భావంతో అన్యమనస్కంగా మాటలు చాలించి ఇంటికి వచ్చాను. (ఇంకా ఉంది)